Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως για την αντιμετώπιση της σκληρύνσεως κατά πλάκας μπορεί να «σβήνει» και τις τραυματικές αναμνήσεις, αναφέρουν επιστήμονες από τη Βιρτζίνια.
Η σχετική μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience», δίνει ελπίδες για θεραπεία προβλημάτων, όπως η διαταραχή του μετατραυματικού στρες που συχνά κάνει κόλαση τη ζωή των πασχόντων.
Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτού του είδους οι διαταραχές μπορούν να αντιμετωπιστούν καλύτερα εάν δοθεί στον πάσχοντα η ευκαιρία να «ξαναδιδαχθεί» το τραυματικό γεγονός με λιγότερο τραυματικό τρόπο.
Η θεωρία είναι ότι εάν χορηγηθεί στους ασθενείς το κατάλληλο φάρμακο, εκείνοι μπορεί να ξεπεράσουν τον άκρατο φόβο που τους είχε προκαλέσει το τραυματικό γεγονός, με μία διαδικασία που αποκαλείται εξάλειψη φόβου (fearextinction).
Στη νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Commonwealth της Βιρτζίνια (VCU) ανακάλυψαν ότι το φάρμακο φινγκολιμόδη για τη σκλήρυνση κατά πλάκας «διαγράφει» εντελώς τις αναμνήσεις του σωματικού πόνου.
Στην πραγματικότητα, ομάδα ποντικιών που είχαν λάβει το φάρμακο έχασαν εντελώς τον φόβο εισόδου σε έναν θάλαμο που είχαν μάθει να αποφεύγουν, επειδή κατά τις πρώτες επισκέψεις τους σε αυτόν διοχετευόταν ήπιο ηλεκτρικό ρεύμα στα πόδια τους.
Αντιθέτως, άλλα ποντίκια που δεν πήραν το φάρμακο δεν απηλλάγησαν ποτέ από τον φόβο τους για τον θάλαμο αυτό.
Οι ερευνητές με επικεφαλής την δρα Σάρα Σπίγκελ, καθηγήτρια Βιοχημείας & Μοριακής Βιολογίας στο VCU, ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μία μορφή του φαρμάκου, η οποία θα διαγράφει τις κακές αναμνήσεις αλλά χωρίς να επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα, όπως γίνεται με την υπάρχουσα.
Η φινγκολιμόδη ήταν το πρώτο χάπι που εγκρίθηκε για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Δρα απ’ ευθείας στο ανοσοποιητικό σύστημα, εμποδίζοντάς το να προκαλέσει περαιτέρω βλάβες στον εγκέφαλο, ενώ ενεργοποιείται μόλις εισέλθει στον οργανισμό.
Οι ερευνητές του VCU ανακάλυψαν πως όταν ενεργοποιηθεί όχι μόνον αναχαιτίζει τη δράση του ανοσοποιητικού, αλλά αναστέλλει και τη δράση του ενζύμου δεακετυλάση της ιστόνης που παίζει ρόλο-κλειδί στις τραυματικές αναμνήσεις.
«Η φινγκολιμόδη ασκεί ωφέλιμες επιδράσεις στο κεντρικό νευρικό σύστημα, οι οποίες δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητές», δήλωσε η δρ Σπίγκελ. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι αξίζει να εξεταστεί ως επικουρική θεραπεία για την διαταραχή μετατραυματικού στρες και άλλες αγχώδεις διαταραχές».
www.tanea.gr