Όχι, δεν το φαντάζεσαι. Το νιώθεις. Το βλέπεις. Κάτι υπάρχει. Το θέμα είναι ότι δεν μιλάει. Δεν φλερτάρει, όπως ο τύπος στα DMs. Δεν σου το λέει καθαρά. Και όμως, είναι εκεί. Σαν το vibe που δεν παραδέχεται κανείς, αλλά όλοι το πιάνουν.
Πριν βγάλεις συμπεράσματα, πριν τον διαγράψεις από το mental wishlist σου ή αρχίσεις να πιστεύεις ότι «απλά είναι ευγενικός» (μα πόσο κλασικό αυτό το λάθος), διάβασε παρακάτω:
1. Σε κοιτάζει. Συχνά. Και λίγο πιο πολύ απ’ ό,τι θα ήταν κοινωνικά αποδεκτό.
Το βλέμμα του; Ίσως το μόνο πράγμα πάνω του που δεν έχει φίλτρο. Σε εντοπίζει στο χώρο, ακόμα και αν έχει 87 άτομα. Και μόλις τον κοιτάξεις πίσω, γυρίζει αλλού με ενοχική χάρη.
2. Είναι ο πρώτος που βλέπει τα stories σου. Πάντα.
Ακόμα και εκείνο το story με το άδειο φλιτζάνι καφέ. Και τι κάνει μετά; Like. Reaction. Ή (η πιο ύποπτη εκδοχή) σκοτεινή σιωπή — μόνο view. Μιλάμε για classic move ανθρώπου που τσεκάρει καθημερινά αν τον… θυμήθηκες.
3. Μιλάτε για τα πάντα — αλλά ποτέ για το «εσείς»
Ξέρεις τι δουλειά κάνει, τι τραγούδι τον ανεβάζει και τι φαγητό σιχαίνεται. Ξέρει ότι η γιαγιά σου σε φώναζε «μανάρα μου». Όλα ωραία, όλα χαλαρά. Εκτός από το θέμα. Εκεί, silence.
4. Πειράγματα, σχόλια, μισές ατάκες — το φλερτ που φοβάται να παραδεχτεί
Σου τη λέει γιατί φοράς πάλι μαύρα. Σου κάνει «χιούμορ» γιατί ακούς ’90s ελληνικά. Σε δουλεύει γλυκά, όπως κάνουν όσοι θέλουν να πουν κάτι, αλλά πρώτα θέλουν να μετρήσουν αν είναι ασφαλές.
5. Ξαφνικά ενδιαφέρεται για τα ενδιαφέροντά σου. Πολύ!
Του είπες ότι κάνεις τένις; Τώρα παρακολουθεί Wimbledon. Του είπες ότι αγαπάς σινεμά του ’60; Ξέρει ποια είναι η Καρέζη. Δεν είναι τυχαίο. Είναι… προσπάθεια.
6. Σου ζητάει τη γνώμη σου για όλα (και ας μην τη χρειάζεται)
«Πώς σου φαίνεται αυτό το παντελόνι;»
«Να κλείσω αυτό το ταξίδι ή είναι fail;»
Σαν να λέει: «Με νοιάζει πώς με βλέπεις. Και μάλλον με νοιάζεις γενικά.»
7. Μοιράζεται μαζί σου πράγματα που δεν λέει αλλού
Προσωπικά. Ευαίσθητα. Ιστορίες από τα παλιά. Δεν ανοίγονται όλοι εύκολα. Αν σου ανοίγεται, δεν είσαι «απλά μια φίλη».
8. Παρών! Πάντα!
Εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Εκεί στα αστεία, στις δυσκολίες, στα «έλα πάμε για έναν καφέ». Δεν εξαφανίζεται. Δεν σε ξεχνάει. Δεν σε φτύνει. Απλώς… δεν μιλάει (ακόμη).
9. Όταν κάποιος σε πλησιάζει, κάτι αλλάζει στο βλέμμα του
Λίγη ένταση. Λίγη αμηχανία. Λίγη ενόχληση που δεν ξέρει αν δικαιούται να νιώσει. Ναι, σε θέλει. Απλώς είναι μπλοκαρισμένος στο «τι κάνουμε τώρα;»
10. Όλο λέει ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Αλλά δεν φεύγει…
Και η ερώτηση είναι: Αν δεν είναι η στιγμή, γιατί είσαι ακόμη εδώ;
Και η απάντηση (που δεν σου λέει): Γιατί δεν μπορώ να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου.
Τι κρατάς
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι άμεσοι. Κάποιοι χρειάζονται χρόνο, ασφάλεια, μικρές ενδείξεις ότι δεν θα φάνε χυλόπιτα με φόντο κοινό. Αν βλέπεις αυτά τα σημάδια, κάτι παίζει. Το αν θα το αφήσεις να μαγειρευτεί και άλλο ή θα του δώσεις μια ώθηση, είναι δικό σου call.
Αν αποφασίσεις να κάνεις την κίνηση, θυμήσου: Ό,τι κι αν γίνει, το σημαντικό είναι να είσαι αυθεντικός. Αν υπάρχει χημεία, θα το νιώσεις. Αν δεν υπάρχει, το παιχνίδι δεν έχει νόημα να το συνεχίσεις, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν το «κοίτα, κρύβομαι» να φαίνεται πιο ενδιαφέρον από όσο είναι. Και μην ξεχνάς, όλα αυτά τα μικρά σημάδια είναι μια πρόσκληση να μπεις στο παιχνίδι. Αν το ακολουθήσεις, θα δεις αν θα καταλήξεις σε ρομαντικό ειδύλλιο ή απλώς σε έναν ακόμα χαρακτήρα στην καθημερινότητά σου.
Το θέμα είναι να το ζήσεις και να μην το αφήσεις να γίνει απλώς μια σειρά από «what if». Κάνε την κίνησή σου και άφησέ το να εξελιχθεί όπως του αξίζει! Όπως σου αξίζει!
Tip της τελευταίας στιγμής: Μην τον κυνηγήσεις. Δώσε χώρο, αλλά δείξε το φως. Αν υπάρχει συναίσθημα, θα βγει. Και θα φανεί. Και το vibe… δεν λέει ποτέ ψέματα.