Το κομμάτι του χαρακτήρα που έχει σχέση με την εργατικότητα, δεν διαμορφώνεται μόνο από τις εμπειρίες και το περιβάλλον, αλλά και από το DNA. Το συμπέρασμα προέκυψε από τη μελέτη 43ων γενεών πειραματόζωων.
Σύμφωνα με τον καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Τέοντορ Γκάρλαντ, η τεμπελιά είναι κληρονομική όπως αποδεικνύει ένα γονιδιακό στέλεχος, το οποίο κατάφερε να απομονώσει η επιστημονική ομάδα από ποντίκια.
Η μελέτη του αμερικανού καθηγητή και της ομάδας του άρχισε το 1993 και το δείγμα της αποτέλεσαν η διασταύρωση 224 πειραματόζωων και η επιλογή εκείνων που ήταν δυο φορές πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα.
Έπειτα από μελέτες σε 43 γενιές ποντικών, ο δρ. Γκάρλαντ κατάφερε να απομονώσει γονιδιακό στέλεχος το οποίο συνδέεται με την προδιάθεση στην κινητική δραστηριότητα.
Ο εντοπισμός αυτού του γονιδίου, επισημαίνει ο Αμερικανός καθηγητής, αποδεικνύει ότι τα χαρακτηριστικά που μας καθιστούν δραστήριους ή μη κληρονομούνται σε μεγάλο βαθμό.
Αυτό δεν σημαίνει, πάντως, ότι οι οκνηροί γονείς κάνουν αποκλειστικά οκνηρά παιδιά, καθώς τα γονίδια που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά φτάνουν τα χίλια. Αντίθετα, τα πράγματα στο εργαστήριο είναι πιο εύκολα αφού με τη μέθοδο της επιλεκτικής διασταύρωσης είναι δυνατό να προκύψει ένας ποντικός πολύ τεμπέλης ή υπερβολικά δραστήριος.
Η αξία της έρευνας έγκειται στο γεγονός ότι η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας κατάφερε να φτάσει στην 43η γενιά. Και δεδομένου ότι το DNA του ποντικού είναι δομικά σχεδόν ίδιο με αυτό του ανθρώπου, η μελέτη του δρ. Γκάρλαντ αποτελεί ένα καλό σημείο εκκίνησης για μια ανάλογη μελέτη στον άνθρωπο.
Το επόμενο βήμα σε αυτή την ανακάλυψη είναι να διαπιστωθεί ποια γονίδια επηρεάζουν το στέλεχος που απομονώθηκε και να συγκριθούν με τα αντίστοιχα γονίδια του ανθρώπου.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the Royal Society.