Απο την ανακάλυψη της πενικιλίνης ως την “εκρηκτική” παραγωγή νέων αντιμικροβιακών ουσιών μεταξύ 1950-1990, η ζωή της ανθρωπότητας άλλαξε σημαντικά. Με τα αντιβιοτικά κατέστη δυνατή η αντιμετώπιση θανατηφόρων, μέχρι τότε, μικροβιακών λοιμώξεων.
Η ουσιαστική διαφορά τους απο τα άλλα φάρμακα είναι ότι διακόπτονται με την ολοκλήρωση της θεραπείας της λοίμωξης, ώστε να επιτευχθεί εκρίζωση της και όχι με την ύφεση των συμπτωμάτων,όπως γίνεται με τα παυσίπονα
Μύθος: Η κατανάλωση των αντιβιοτικών στα ελληνικά νοσοκομεία είναι η διεθνώς αναμενόμενη: 30-40% των νοσηλευομένων ασθενών
Αλήθεια: Δυστυχώς κυμαίνεται από 60-90% στις διάφορες καταγραφές, χωρίς να υπολογιστεί η χορήγηση >2 έως και 6 αντιβιοτικών συγχρόνως!
Μύθος: Η Γαλλία και η Κύπρος είναι οι ευρωπαϊκές χώρες με την υψηλότερη κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρώπη
Αλήθεια: Η χώρα μας από το 2003 κατέχει σταθερά την πρώτη θέση στην κατανάλωση αντιβιοτικών συγκριτικά με όλες τις χώρες της Ευρώπης και με μεγάλες διαφορές στη σύγκριση των ποσοστών, η οποία μπορεί να υπερβαίνει και το 100%. H Γαλλία έχει πετύχει ιδιαίτερα μέγαλη μείωση στην κατανάλωση από την στιγμή που εφάρμοσε το Strept Test.
Μύθος: Η αντοχή των μικροβίων είναι σταθερή και η μείωση της κατανάλωσής τους δε μειώνει την αντοχή
Αλήθεια: Υπάρχουν πολλές καλά τεκμηριωμένες μελέτες στη βιβλιογραφία, μεταξύ των οποίων και Ελληνικές που αποδεικνύουν ότι η μείωση της κατανάλωσης μειώνει θεαματικά την αντοχή, εφόσον διακόπτεται η «πίεση επιλογής» που ασκούν στις φυσιολογικές χλωρίδες τα αντιβιοτικά, ώστε το «οικολογικό κενό» που δημιουργείται να το καλύπτουν ανθεκτικά μικρόβια.
Μύθος: Για την πρόληψη των νοσοκομειακών λοιμώξεων του εγχειρητικού πεδίου είναι σκόπιμο να χορηγούνται τα ευρύτερου φάσματος αντιβιοτικά, πχ οι καρβαπενέμες και οι κεφαλοσπορίνες της γ’ γενεάς
Αλήθεια: Η πρόληψη των λοιμώξεων του εγχειρητικού πεδίου αφορά προγραμματισμένες επεμβάσεις ασθενών (πχ χολοκυστεκτομή, εντερεκτομή) που εισάγονται στο νοσοκομείο από το σπίτι τους, οι οποίοι στις φυσιολογικές τους χλωρίδες φιλοξενούν ευαίσθητα στα αντιβιοτικά μικρόβια. Επομένως, η προφύλαξη πρέπει να γίνεται με μια μόνο δόση κεφαλοσπορίνης β’ γενεάς ± μετρονιδαζόλη με την είσοδο στην αναισθησία εφόσον διανοίγεται ο αυλός του γαστρεντερικού.